Abels offer
Het laatste bastion

Godin van de liefde, bezing mij de wrok

Ik mocht niet leven.
Alle gezanik daaromheen,
alle drek die me werd aangeflikkerd,
kon die gifpil niet vergulden.

Mijn naamloze strijd
was een roemloze oorlog.
Het was geen eerlijke zaak,
maar reddeloos verloren.

Het zorgenloze gesnater
van kippen, ganzen en eenden
bewees de roem die ze haalden,
niet de triomf die ze stalen.

Ik had verloren en dus ik gaf op.
De hulpeloze droeg ik op aan God.
Want zo hoefde het voor mij niet langer.
Dat kon ik zeggen al sloegen ze me dood.

Er is iets als troost onverhoopt,
een allerlaatste resource:
het offer dat Abel werd gegund,
voorafgaand aan het onmenselijke.

Want ik gun die rottige ratten
nog niet eens hun rottige wereld.
En laat me niet merken, God allemachtig,
dat die huichelaars uw wereld verpesten.

Rechtvaardigste in potentie
in naam van uw Zoon en uw liefde
Bevrijd ons van wie U vervloeken.
Kom ons te hulp en schenk ons uw vrede.

Jan Wedeven